تاثیر محلول پاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر وزن بلال و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت شیرین (Zea mays var saccharata) در شرایط تنش کمبود آب

به منظور بررسی اثر تنش کمبود آب و محلول پاشی با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم بر وزن بلال و برخی ویژگیهای بیوشیمیایی ذرت شیرین، آزمایشی به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال 1396 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایشی عبارت از تنش کمبود آب در سه سطح 50، 75 و 100 درصد رطوبت قابل دسترس و محلول پاشی با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در چهار سطح صفر، 0.01، 0.03 و 0.05 درصد بودند. ننتایج نشان داد که محلول‌پاشی نانو دی اکسید تیتانیوم بر فعالیت آنزیم پراکسیداز و اثر متقابل محلول‌پاشی نانو دی اکسید تیتانیوم و تنش کمبود آب بر میزان آنزیم مالون دی آلدئید، قندهای محلول، پرولین و وزن بلال معنی‌دار بود. محلول‌پاشی نانو دی اکسید تیتانیوم با غلظت 0.01 درصد موجب افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز شد اما با افزایش غلظت، فعالیت این آنزیم کاهش یافت. همچنین محلول‌پاشی با نانو دی اکسید تیتانیوم با غلظت 0.01 درصد در تیمار 50 درصد رطوبت قابل دسترس موجب افزایش میزان قندهای محلول، پرولین و کاهش مالون دی آلدئید گردید و در تیمار آبیاری کامل در مقایسه با عدم محلول‌پاشی در تیمار 50 درصد رطوبت قابل دسترس و شاهد (عدم محلول‌‌پاشی در تیمار 100 درصد رطوبت قابل دسترس) وزن بلال را به ترتیب 38.5 و 9.7 درصد افزایش داد. در کل محلول‌پاشی با غلظت 0/01 درصد نانو دی اکسید تیتانیوم در شرایط تنش کمبود آب توانست با تاثیرگذاری بر فعالیت آنزیم‌های مرتبط با کاهش اثرات مخرب تنش، منجر به افزایش وزن بلال در شرایط مشابه و عدم مصرف این ترکیب گردد.